Kiedy już wiemy, czym jest klasyfikacja ochrony IP, i potrafimy odczytywać symbole, możemy zająć się rozplanowywaniem instalacji w łazience, kuchni czy pralni. Przekonaj się, w jaki sposób podzielić te pomieszczenia na strefy, by dobrać elementy o właściwej odporności na wilgoć, a także jakich zasad planowania przestrzennego się trzymać.
Jak się pewnie domyślasz, innym stopniem odporności na wodę muszą się odznaczać kable i elementy elektryczne położone bezpośrednio przy wannie czy prysznicu, innym zaś te usytuowane przy wyjściu z pomieszczenia.
Strefy w łazience (i innych pomieszczeniach mokrych) dzielą się następująco:
W strefie 0 można instalować sprzęty elektryczne o minimalnym stopniu wodoodporności IPX7. W strefie 1 minimalna ochrona wynosi IPX5. W strefie 2 w przypadku pomieszczeń prywatnych ochrona nie może być mniejsza niż IPX4, a w pomieszczeniach użyteczności publicznej nie mniejsza niż IPX5. W strefie 3 w pomieszczeniach prywatnych można wykorzystać nawet urządzenia o ochronie IPX1, lecz w publicznych wciąż IPX5.
W strefie 0 można stosować urządzenia o napięciu nie większym niż 12 V i ochronie nie mniejszej niż IPX7, jednak źródło zasilania urządzeń nie powinno znajdować się w strefie 0.
W strefie 1 można instalować elektryczne podgrzewacze wody o ochronie nie mniejszej niż IPX5. Metalowa obudowa musi zostać objęta miejscowym połączeniem wyrównawczym.
W strefie 2 można instalować elektryczne podgrzewacze wody i osprzęt o ochronie nie mniejszej niż IPX4 oraz oprawy oświetleniowe o klasie ochrony II.
W strefie 3 można instalować gniazda elektryczne z wyłącznikami ochronnymi różnicowoprądowymi o prądzie znamionowym różnicowym maksymalnie 30 mA. Można też montować tu puszki, rozgałęźniki, urządzenia rozdzielcze i łączeniowe. Wolno stosować urządzenia elektryczne przenośne, np. suszarkę.
Aby zabezpieczyć użytkowników przed porażeniem, a instalację przed uszkodzeniem, należy wykonać miejscowe połączenia wyrównawcze pomiędzy częściami przewodzącymi i ochronnymi. Jeżeli w instalacji będzie płynąć woda ciepła i zima, trzeba wykonać dodatkowe miejscowe połączenia wyrównawcze przy armaturze, grzejnikach i innych elementach potencjalnie narażonych na styczność z wodą. Podobnie w przypadku grzejników podłogowych: tu także należy wykonać miejscowe połączenia wyrównawcze, a grzejniki odgrodzić metalową siatką bądź blachą.
W instalacjach w pomieszczeniach mokrych stosuje się przewody wielożyłowe z powłoką izolacyjną bądź przewody jednożyłowe w rurach izolacyjnych.
Powrót do bloga